[yupi 3820]
Άκου να σου πω τι έγινε. Είχα ξεκινήσει ενόργανη. Εκεί όμως κοντά στο σπίτι μου στη γειτονιά, υπήρχε ένας καταπληκτικός χορευτής του κλασικού μπαλέτου, ο Σωτήρης ο Μπουχάγιαρ, ο οποίος ήταν πολύ φίλος της μητέρας μου. Και μ’ έβλεπε κάθε μέρα να τρέχω πάνω κάτω με τα ποδήλατα, με τα πόδια κτλ και της λέει “Ρε Μαράκι δεν τον φέρνεις, γιατί αυτός είναι αδυνατούλης κτλ, τον βλέπω δραστήριο, μήπως να τον φέρεις να μάθει χορό”.
Πήγα εκεί λοιπόν και ήμουν ένα αγοράκι μέσα σε καμιά τριανταριά κοριτσάκια.
Στην αρχή να σου πω την αλήθεια μου άρεσε. Αλλά μόλις μου βάλαν και το καλτσόν και ένα σπασουάρ … έπρεπε να φοράω για να μην φάω καμία και … κι έχουμε άλλα τέλος πάντων.
Μόλις πέρασε λίγος καιρός και κατάλαβα ότι… όχι ότι δε μου πάει… αλλά ξέρεις, δεν είχα παρέα. Ήθελα να πω μια μαλακία … και δεν είχα με ποιον να την πω.