Ο λαϊκός θρήνος της Μεγάλης Παρασκευής “Σήμερα μαύρος ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα”, με τη μουσική εκδοχή της Θράκης, από τον Χρόνη Αηδονίδη και τη Νεκταρία Καραντζή.
Σήμερα μαύρος ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα,
σήμερα όλοι θλίβονται και τα βουνά λυπούνται.
Σήμερα έβαλαν βουλή οι άνομοι Εβραίοι,
για να σταυρώσουν τον Χριστό των Πάντων Βασιλέα.
Κι η Παναγιά η Δέσποινα καθόταν μοναχή της,
την προσευχή της έκανε για τον Μονογενή της.
Φωνή ακούει εξ ουρανού κι απ’ Αρχαγγέλου στόμα:
-Σώνουν Κυρά μου οι προσευχές, σώνουν και οι μετάνοιες,
τον Γιό σου Τον επιάσανε και σαν φονιά Τον πάνε,
σαν κλέφτη Τον δικάζουνε και στον χαλκιά Τον πάνε.
Κι η Παναγιά σαν τ’ άκουσε πέφτει λιγοθυμάει,
σταμνιά νερό της χύνουνε, τρία κανάτια μόσκον.
Κι αφού της ήρθε ο λογισμός, κι αφού της ήρθε ο νους της,
ζητεί μαχαίρι να σφαγεί, φωτιά να πάει να πέσει.
Τηράει δεξιά, τηράει ζερβά, κανένα δε γνωρίζει.
Τηράει και δεξιότερα, βλέπει τον Αϊ Γιάννη.
-Αϊ Γιάννη μου, αφέντη μου, και μαθητή του γιού μου,
μην είδες το παιδάκι μου και σε τον Δάσκαλό Σου;
Τον βλέπεις Εκείνον τον γυμνό, τον παραπονεμένο;
Οπού φορεί στην κεφαλή στεφάνι αγκαθένιο;
Κι Παναγιά Τον σίμωσε, και Τον γλυκομιλούσε:
-Δεν μου μιλάς παιδάκι μου, δεν μου μιλάς παιδί μου.
-Τι να σου πω μανούλα μου, τι να σου ‘μολογήσω;
Ήτανε θέλημα Θεού, βούληση του Πατέρα.
Μόνο το Μέγα Σάββατο, κοντά στο μεσονύχτι,
όταν λαλήσει ο πετεινός, σημάνουν οι καμπάνες,
κι ανάψουνε στις εκκλησιές, ολόχρυσες λαμπάδες.
Τότε κι εσύ μανούλα μου, να πας με παντέχεις.
Διαβάστε μία από τις παραλλαγές του μοιρολογιού της Παναγίας, κάνοντας κλικ εδώ!